Vorige week hebben we een kerstboompje gekocht. Een kleintje want met een box in je woonkamer past er niet een grote kerstboom bij. Ondanks dat had onze buurvrouw toch opgemerkt dat manlief een kerstboom uit de auto haalde en tijdelijk in de achtertuin stalde. (Onze buurvrouw is een lieve vrouw van 85 jaar oud die zowel slechthorend als slechtziend is).
Ze vroeg me of ze voor Saar een vogeltje voor in de kerstboom mocht kopen, want dat deed ze ook altijd voor haar achterkleinkinderen. Dus de buurvrouw ging op pad en kwam met een rood en een zilver vogeltje terug.
Saar en ik hebben ze uitgepakt, ze bewonderd, de zachte verenstaart gevoeld en vogelgeluiden gemaakt. Maar een dingetje was ik vergeten aan Saar te zeggen: Kerstboomvogeltjes kunnen NIET vliegen!
Toen ik dacht dat na het uitpakken, bewonderen, voelen en imitatiegeluiden het ontdekken van de vogeltjes klaar was, dacht Saar daar anders over. Terwijl ik richting de tuin liep om de kerstboom binnen te halen hoorde ik achter mij:
Vliegen, vliegen!! Toen ik mij omdraaide zag ik nog net hoe het rode vogeltje een landing maakte op de grond.
Gelukkig liep dit goed af. We hebben de vogeltjes in de kerstboom een plekje gegeven. Saar laat de vogeltjes niet meer vliegen maar ze hebben wel haar aandacht. Meerdere malen per dag kookt zij pannekoeken. Tot voor kort mochten ik en haar baby's die opeten, maar tegenwoordig krijgen de kerstboomvogeltjes ze voorgeschoteld.
Gelukkig hebben we een kerstboom met kluit gekocht. Dan kan de boom een jaar in de tuin groeien want anders knakken volgend jaar de takken met zulke vetgemeste vogeltjes.
Moeder van Saar
