Het sneeuwt!

Terwijl heel Nederland wacht tot het echt lente wordt, tot de temperatuur gaat stijgen, de wind gaat liggen, de voorjaarsbloemen gaan bloeien en de winterjas aan de kapstok kan blijven hangen, is Saar bijzonder blij met het koude weer.
Elke keer als we naar buiten gaan, vertelt ze me dat ze haar sjaal om moet en handschoenen aan, want het is koud. Elke keer als er iemand binnenkomt vertelt ze diegene dat het koud is. Elke keer als er iemand langs loopt en zwaait, wijst ze naar buiten en roept ze lachend; 'koud'!

Vandaag wilde ze sneeuw. Dus lazen we een boek over de sneeuw en keken we samen naar buiten om te zien wat voor weer het vandaag is. Ik vertelde haar dat het vandaag niet sneeuwt maar heel hard waait. Blijkbaar heeft Saar liever sneeuw dan wind, want bij een gebrek aan echte sneeuw maakte ze haar eigen sneeuw. Een halve doos tissues is daarvoor voldoende (heb je grotere huiskamer dan die van ons dan heb je genoeg aan een hele doos). De vloer lag vol met tissues terwijl Saar er nog meer uit de tissuedoos trok, ze in de lucht gooide en riep: sneeuw, sneeuw, sneeuw!

Samen hebben we de sneeuw op een hoop geveegd en weer in de doos gepropt. Ik hoop dat het snel lente wordt. Dan kunnen de tissues opgeborgen worden. Ik heb ze dan  niet meer nodig om snottebellen te vegen en komt Saar niet meer in de verleiding om zelf sneeuw te produceren.